in997-Paperweights-and-Flags-Writing-Eternity-in-the-Wrinkles-of-Time

▼

On the desk of an old house in London, a crystal paperweight with a Tudor rose pattern is pressing down on yellowed pages. In June in the UK, the afterglow of the Queen’s Birthday celebrations has not yet dissipated, and the red and white roses on the paperweight are quietly telling a more distant story. The Tudor rose was born in the bloody smoke of the 15th century. The red of Lancaster and the white of York merged at the end of the war and turned into a totem of reconciliation. This rose was cast into a paperweight by later generations, just like an anchor in the long river of history – it reminds us that true power lies not in conquest, but in reassembling broken fragments into a new whole. Just as a paperweight can smooth out the wrinkles of paper, a wise nation also knows how to reshape order after turmoil. The Union Jack outside the window stretches in the midsummer breeze, and the interweaving of the crosses of St. George, St. Andrew and St. Patrick is like the intertwined rose vines on the paperweight. When the aftermath of Brexit is still unsettled and the economy is shrouded in dark clouds, when the British gaze at the national flag and paperweight, they can always remember how their ancestors tempered the wisdom of tolerance in conflict. Just as the paperweight is not afraid of wind and rain but always stable, this country has always used its tenacity to press its ideals on the paper of reality in the turbulence of 700 years. At this moment, the fireworks of the celebration have gone, but the paperweight is still silent on the desk. It and the fluttering flag together show that the true eternity is not in the noisy moments of glory, but in the gentle adherence to beliefs in ordinary days. When the wrinkles of the new era are lifted again, we can still follow the lines of the rose and write the reconciliation poem of this era.

Na biurku starego domu w Londynie kryształowy przycisk do papieru z motywem róży Tudorów naciska pożółkłe strony. W czerwcu w Wielkiej Brytanii blask obchodów urodzin królowej jeszcze nie opadł, a czerwone i białe róże na przycisku do papieru cicho opowiadają bardziej odległą historię. Róża Tudorów narodziła się w krwawym dymie XV wieku. Czerwień Lancaster i biel Yorku połączyły się pod koniec wojny i stały się totemem pojednania. Róża ta została wrzucona do przycisku do papieru przez późniejsze pokolenia, niczym kotwica w długiej rzece historii – przypomina nam, że prawdziwa siła nie leży w podboju, ale w ponownym składaniu rozbitych fragmentów w nową całość. Tak jak przycisk do papieru może wygładzić zmarszczki papieru, tak mądry naród wie również, jak przekształcić porządek po zawirowaniach. Union Jack za oknem rozciąga się na letnim wietrze, a splot krzyży św. Jerzego, św. Andrzeja i św. Patryka przypomina splecione róże na przycisku do papieru. Kiedy skutki Brexitu są wciąż niepewne, a gospodarka spowita ciemnymi chmurami, kiedy Brytyjczycy patrzą na flagę narodową i przycisk do papieru, zawsze mogą sobie przypomnieć, jak ich przodkowie łagodzili mądrość tolerancji w konflikcie. Tak jak przycisk do papieru nie boi się wiatru i deszczu, ale zawsze jest stabilny, tak ten kraj zawsze wykorzystywał swoją wytrwałość, aby wciskać swoje ideały na papier rzeczywistości w turbulencjach 700 lat. W tej chwili fajerwerki obchodów ucichły, ale przycisk do papieru nadal milczy na biurku. On i powiewająca flaga razem pokazują, że prawdziwa wieczność nie tkwi w hałaśliwych chwilach chwały, ale w łagodnym przestrzeganiu przekonań w zwykłych dniach. Kiedy zmarszczki nowej ery znów się pozbędą, nadal będziemy mogli podążać śladami róży i napisać poemat pojednania tej ery.