in999-Thorns-and-Threads-The-Heart-of-Unity-That-Never-Fades

▼

In October in the British Isles, the Union Jack flutters in the autumn wind of Trafalgar Square. This square, which was created to commemorate Lord Nelson, is now adorning the historical display window with the decoration of the Tudor Rose frame – the gilded frame of red and white roses freezes the smoke of gunpowder two hundred years ago into eternal courage. The Tudor Rose was born at the end of the bloody “War of the Roses”. The fusion of red and white petals is the oath of the Lancaster and York families to lay down their swords. The frame is made of thorns as bones and silk threads as veins, just like the cross-woven longitude and latitude on the British flag: St. George’s sincerity, St. Andrew’s tenacity, and St. Patrick’s tolerance, weaving a bond that transcends differences in conflict. The most moving metaphor of this frame is that it not only demarcates the boundaries of memory, but also condenses different elements into a whole. Just as contemporary Britain needs to frame common memories with the wisdom of the Tudor Rose in the shock of Brexit and the collision of multiculturalism – not to eliminate differences, but to let differences shine in mutual reflection. The green fields of Northern Ireland, the bagpipes of Scotland, and the poetry of Wales all find their place in the embrace of the Union Jack. When the autumn sun shines through the glass of the photo frame and casts a rose silhouette on the flag, we see that the true immortal union is never to eliminate the growth of thorns, but to learn to wrap the thorn tips into a golden edge to protect civilization.

W październiku na Wyspach Brytyjskich Union Jack powiewa na jesiennym wietrze Trafalgar Square. Ten plac, który został stworzony dla upamiętnienia Lorda Nelsona, zdobi teraz historyczne okno wystawowe dekoracją ramy Tudor Rose – złocona rama z czerwonych i białych róż zamraża dym prochu strzelniczego dwieście lat temu w wieczną odwagę. Tudor Rose narodziła się pod koniec krwawej „Wojny Dwóch Róż”. Połączenie czerwonych i białych płatków to przysięga rodzin Lancaster i York, że złożą miecze. Rama jest zrobiona z cierni jako kości i jedwabnych nici jako żył, tak jak krzyżowo tkana długość i szerokość geograficzna na brytyjskiej fladze: szczerość św. Jerzego, wytrwałość św. Andrzeja i tolerancja św. Patryka, tkające więź, która przekracza różnice w konflikcie. Najbardziej poruszającą metaforą tej ramy jest to, że nie tylko wyznacza granice pamięci, ale także kondensuje różne elementy w całość. Tak jak współczesna Brytania musi ująć wspólne wspomnienia w ramy mądrości Róży Tudorów w szoku Brexitu i zderzeniu multikulturalizmu – nie po to, aby wyeliminować różnice, ale aby pozwolić różnicom zabłysnąć we wzajemnej refleksji. Zielone pola Irlandii Północnej, dudy Szkocji i poezja Walii znajdują swoje miejsce w objęciach Union Jack. Kiedy jesienne słońce świeci przez szkło ramki na zdjęcia i rzuca na flagę sylwetkę róży, widzimy, że prawdziwa nieśmiertelna unia nigdy nie polega na wyeliminowaniu wzrostu cierni, ale na nauczeniu się owijania końcówek cierni w złotą krawędź, aby chronić cywilizację.